Het is al ruim twee jaar geleden, toch herinner ik het mij nog goed. Mijn bezoek aan het straatkinderenproject in Tbilisi, Georgië.
We beginnen die dag met een vergadering met het team van partnerorganisatie Tabitha. Ze vertellen ons over de omstandigheden waarin de straatkinderen van Tbilisi opgroeien. Ook delen ze met ons hoe erg ze het vinden dat er bijna niemand is die naar deze kinderen omkijkt. Mensen die deze kinderen op straat tegenkomen, behandelen hen als oud vuil en de overheid doet niets anders dan het probleem verplaatsen. Gelukkig worden de straatkinderen door het team van Tabitha wèl gezien. Dat blijkt wel uit de passie waarmee ze spreken over de activiteiten die ze voor hen organiseren en hoe ze met hen omgaan.
Rond lunchtijd vliegen de deuren van het dagopvangcentrum open en worden we begroet door de straatkinderen van Tbilisi. Dat gaat gepaard met een hoop kabaal en heel veel knuffels. Het is duidelijk dat de kinderen zich hier welkom voelen. In de keuken staat een voedzame maaltijd voor hen klaar. Maar voordat ze aan tafel mogen, moeten eerst de handen gewassen worden. Hygiëne is een van de dingen die ze in het dagopvangcentrum geleerd hebben. Als de schaal met boterhammen leeg is, wordt deze bijgevuld. De kinderen stoppen pas met eten wanneer alles op is. Na de lunch is er tijd voor spelletjes, knutselen en tekenles. Ook kunnen de kinderen douchen en hun kleren laten wassen. Het team probeert hen op een laagdrempelige manier praktische vaardigheden bij te brengen en hen te onderwijzen.
Helaas moeten wij na de lunch weer gaan, maar we mogen niet weg zonder een knuffel van de kinderen. We worden uitgezwaaid door de kinderen en het team van Tabitha dat zich blijft inzetten voor deze kinderen. Zo draagt de partnerorganisatie haar naam met verve.
Gerieke Barreveld
Beleids-/projectmedewerker Kom over en help